Συμμετοχή στην ομάδα αρχιτεκτονικής παρέμβασης «Αστικό Κενό»

Το Αστικό Κενό είναι μια ανοιχτή ομάδα δράσης για τον χώρο και τα δικαιώματα στην πόλη η οποία αποτελείται από αρχιτέκτονες και καλλιτέχνες που πραγματοποιεί συλλογικές δράσεις. Η ομάδα έχει ξεκινήσει από το 1998 και έχει πραγματοποιήσει 13 δράσεις στο αστικό χώρο προκαλώντας την ενεργή συμμετοχή των πολιτών. Οι δράσεις περιλαμβάνουν περπάτημα, ανάγνωση κειμένων και άλλες απλές καθημερινές δραστηριότητες που οργανώνονται από την ομάδα σε επιλεγμένες τοποθεσίες.
Με την παρουσία τους στους τόπους, τα μέλη της ομάδας Αστικό Κενό καλούν τους πολίτες να δραστηριοποιηθούν σ’ αυτές τις εγκαταλειμμένες περιοχές της πόλης. Τα αστικά κενά, χώροι οι οποίοι βρίσκονται συνήθως σε μία διφορούμενη νομική κατάσταση μέσα από τις δράσεις, αλλάζουν χρήση και μετασχηματίζονται.
Διαρκής σύνθεση ομάδας:
Ελένη Τζιρτζιλάκη, Νίκος Καζέρος, Χριστίνα Παρακεντέ, Ζήσης Κοτιώνης, Φοίβη Γιαννίση, Ζάφος Ξαγοράρης, Λένα Τζιώρα, Χαρίκλεια Χάρη. 

ΑΣΤΙΚΟ ΚΕΝΟ 01: "Ακίνητα Ανεπίδεκτα Δικαιωμάτων", (1998)
Δράση στον κενό χώρο μεταξύ των οδών Τάκη, Αγίων Αναργύρων και Λεπενιώτου, περιοχή Ψυρρή.
Συμμετέχουν εικαστικοί, βιντεο-καλλιτέχνες, αρχιτέκτονες, μουσικοί, χορογράφοι, ηθοποιοί.
Αθήνα, Κυριακή 12 Απριλίου 1998. Ώρα : 9:00μμ.

Η αρχική πρωτοβουλία της υπό διαμόρφωση ομάδας του Αστικού Κενού είχε ως σκοπό την ανάσχεση της οικοδόμησης του Ψυρρή, προϊόν της ξαφνικής μετατροπής μιας περιοχής βιοτεχνίας και εμπορίου σε κεντρική αστική «διασκεδασούπολη». Έτσι, οργανώθηκε ένα πολυσυλλεκτικό γεγονός, -υπαίθρια έκθεση με συμμετοχή αρχιτεκτόνων και καλλιτεχνών- σε ακάλυπτο χώρο της περιοχής. Μετά από την πρώτη αυτή δράση / έκθεση το Αστικό Κενό ως ομάδα άρχισε να διαμορφώνει συλλογικά, ως αποτέλεσμα μακρών συζητήσεων, το χαρακτήρα των δράσεών του, που έπαψαν να είναι πολυμορφικές και βασισμένες στο «ατομικό έργο» και μετατράπηκαν σε ενιαίας μορφής, συλλογικές δράσεις βασισμένες στην αναπτυσσόμενη «διαδικασία» εμπλοκής μέσα στην πόλη.

Η ομάδα μας συμμετείχε στην δράση αυτή, με το 15’ video “ΜΗΔΕΙΑΣ ΥΛΙΚΟ”.
To video στη συνέχεια παρουσιάστηκε στο διαγωνιστικό μέρος του 16^ου Φεστιβάλ Δημιουργών Κινηματογράφου και Βίντεο.

Ένας κενός χώρος σαν απόσπασμα μέσα σε μια πόλη θα μπορούσε να είναι ένα κείμενο, του οποίου τα συστατικά και οι μορφές ισοδυναμούν με ίχνη από το παρελθόν και η καινούργια σχέση τους με την πόλη, μπορεί να αποτελεί την ολοκλήρωση μίας θεατρικής πράξης. Προσπαθώντας να ανακαλύψουμε αυτή την εμπειρία κάνουμε ένα πείραμα με τη χρήση της κάμερας. Το έργο του H. Muller “Ρημαγμένη όχθη-Μήδειας υλικό-Τοπίο με αργοναύτες» αποτελείται από 3 δοκίμια που συνδέονται μεταξύ τους με fragmenta από συλλογικές μνήμες. Τα αποσπάσματα αυτά αποδίδονται ως φράσεις του κειμένου ή αντικείμενα που μεταφέρονται από τον ένα χώρο-σκηνή σε έναν άλλο. Συνεχίζει δηλαδή να υπάρχει μία παραγωγική διαδικασία στην μνήμη του μύθου της Μήδειας και του Ιάσωνα, που δεν είναι ουσιαστικά πρόσωπα, αλλά υλικά που χρησιμοποιούνται ξανά για να δημιουργηθεί ένα νέο τοπίο κειμένου ή χώρου. H παραγωγική διαδικασία της μνήμης περνάει τώρα στον θεατή που γίνεται αναγνώστης ενός κειμένου χώρου.